Een interview met Renate Geuzinge over het congres, interpersoonlijke neurobiologie en meer!

Renate Geuzinge is één van de docenten binnen de CELEVT trauma-academie en tevens ook medeorganisator van het CELEVT-congres wat plaats zal vinden op 12-10-22.

Maar wie is Renate nou precies?

Renate Geuzinge is GZ-Psycholoog, psychotherapeut, docent bij de CELEVT trauma-academie en medeorganisator van het CELEVT-congres in het najaar. Renate is als psychotherapeut gespecialiseerd in vroegkinderlijke chronische traumatisering. Tijdens haar behandelingen gebruikt Renate meerdere methodieken, bijvoorbeeld uit de CGT, Sensorimotor psychotherapie, EMDR, persoonsgerichte psychotherapie, etc.

Daarnaast is Renate binnen CELEVT onze expert op het gebied van neurowetenschappen met interpersoonlijke neurobiologie (IPNB) in het bijzonder. Renate is binnen Nederland één van de grondleggers van de Interpersoonlijke neurobiologie.

Renate, interpersoonlijke neurobiologie, kun je daar wat meer over uitleggen?

Interpersoonlijke neurobiologie is de wijze waarop menselijke interacties fysiek gestalte krijgen in het brein. IPNB helpt om je focus scherp te maken. Ons brein wordt gevormd èn geheeld in interactie. De focus van de Interpersoonlijke Neurobiologie is hoe menselijke interacties en het brein wederzijds op elkaar inspelen. Tot aan het begin van deze eeuw gold het brein vanaf een bepaalde leeftijd als onveranderlijk.

Maar uit onderzoek kwam meer en meer bewijs voor neuroplasticiteit naar voren: het brein behoudt levenslang het vermogen om nieuwe neurologische verbindingen te ontwikkelen. Ervaringen, waaronder interpersoonlijke interacties, kunnen deze  nieuwe verbindingen tot stand brengen.

Bij IPNB gaat het erom verbindingen in het brein aan te brengen of te versterken waardoor iemand bijvoorbeeld in staat is zijn emoties te reguleren. Bij vroege traumatisering zijn bepaalde verbindingen er nauwelijks en andere leiden tot ongewenste effecten door triggers. Doel is om verbindingen tussen ‘boven- en benedenbrein’ (de bedachtzame versus de meer primitievere gebieden in het brein) te versterken om emoties te kunnen reguleren. Want die triggers zullen altijd blijven, maar je kunt wel leren je reacties te verminderen, door bijvoorbeeld jezelf te kalmeren. Dat gaat met behulp van aangeleerde vaardigheden. Leren het impliciete en expliciete geheugen beter te verbinden: ‘wat er nu gebeurt, is iets uit het verleden, ik kan nu rustig blijven’.

Sociale en affectieve interacties en veilige hechting zijn van grote invloed op de ontwikkeling van het (kinder)brein. Gaat daar iets niet optimaal, dan laat dat sporen na in de architectuur van het brein en daarmee in het voelen, denken en doen van de persoon. Onveilige hechting in de jeugd kan niet ongedaan worden gemaakt, maar je kunt wel nieuwe, gezonde ervaringen opdoen en zo nieuwe verbindingen aanmaken in je brein. Het goede nieuws is dan ook, dat die architectuur niet onveranderlijk is (neuroplasticiteit) en gericht kan worden veranderd, bijvoorbeeld met behulp van therapie. Ervaren en leren dat er mensen zijn die je kunt vertrouwen. Die ervaringen leggen gewicht in de schaal.

Als psychotherapeut ben je gespecialiseerd in vroegkinderlijk trauma, waar komt je affiniteit met complex trauma vandaan?

Als ik erop terugkijk, voelt het alsof ik er gewoon toevallig ben ingerold. Het lukte me om contact te maken met mensen die zó in hun vertrouwen beschadigd waren. Al moet ik erkennen dat dit gemakkelijk contact maken ook wel werd afgezet tegen collega’s . Deze collega’s wisten zich eigenlijk geen raad met mensen die vroegkinderlijk trauma hadden meegemaakt, waardoor deze cliënten al snel het label borderline kregen.

Op een gegeven moment was het gros van mijn caseload gevuld met cliënten de in hun vroege jeugd getraumatiseerd waren. Door constant dit soort cliënten te behandelen begon ik ze eigenlijk steeds beter te begrijpen.

Dus een specialisatie op het gebied van vroegkinderlijk trauma, iets waarover je ook doceert binnen de CELEVT trauma-academie. Hoe lang ben je al betrokken bij de trauma-academie?

In 2018 ben ik gestart bij de CELEVT trauma-academie. Ik gaf toen een 3-daagse basiscursus. Inmiddels is die cursus geïntegreerd in de psychotrauma opleiding.

Kun je in een notendop iets meer vertellen over de inhoud van de cursus?

De 3-daagse basiskennis cursus begint, zoals de naam al doet vermoeden, met echt de funderig. Als je die kennis tot je hebt genomen heb je een soort kapstok van kennis waaraan je alle volgende informatie (uit de volgende cursussen) aan op kunt hangen. De basiskennis cursus integreert de kennis rondom VCT (vroegkinderlijke chronische traumatisering, red). Er komen nogal wat recente inzichten uit de neurowetenschappen bij. Het mag dan een basiskennis cursus zijn, maar het niveau ligt wel degelijk hoog.

Binnen deze cursus komt naast de basiskennis over vroegkinderlijk trauma ook de ontwikkelingspsychologie, breinontwikkeling, screening en stabilisatie aanbod. Zo wordt er geoefend met bijvoorbeeld verschillende screeningsmethodieken, de vragenlijsten die je hiervoor kunt gebruiken en diverse stabilisatiemethodieken.

Een vrij alles omvattende cursus dus als ik het zo hoor. Naast dat je deze cursus bij CELEVT geeft, werk je dit jaar ook mee aan het congres waarbij het thema IPNB is, toch?

Dat klopt! Dit is het eerste Nederlandse congres die als thema IPNB heeft. CELEVT organiseert dit congres en aangezien ik oprichter en eigenaar ben van het instituut voor Interpersoonlijke Neurobiologie (www.IPNB.nl) vroeg men mij om mee te denken over het inhoudelijke programma! Qua congres hebben we dus een primeur met dit programma.

Je geeft zelf ook een lezing op het congres, kun je kort vertellen waar jouw lezing over gaat?

In mijn lezing ga ik in op nieuwe digitale en technologische bevindingen zoals bijvoorbeeld feedback apps, die er momenteel zijn. Ik ga in op de vraag hoe nuttig dit soort toepassingen zijn bij mensen die te maken hebben gehad met vroegkinderlijke chronische traumatisering. Ik zal de aanwezigen in deze inleidende lezing in vogelvlucht meenemen langs nieuwe uitvindingen, van voedingssupplementen tot breinstimulatie-apparaten, waarbij ik een poging zal doen om het kaf te scheiden van het koren en zal ik proberen antwoord te geven op wat werkt voor mensen die vroegkinderlijke chronische getraumatiseerd zijn.

Klinkt als een zeer boeiende lezing. Wat is volgens jou de meerwaarde van dit congres? Waarom zouden hulpverleners dit congres moeten bijwonen?

De kennis uit de neurobiologie heeft ons zoveel te bieden in de praktijk. Maar dan moet je de kennis wel toespitsen op dat wat er gebeurt in het interpersoonlijke contact. IPNB neemt kennis uit meerdere disciplines om zo antwoord te vinden op vragen als ‘wat werkt? wat werkt niet? wat moeten we meer doen in de praktijk? wat niet? Wat is eigenlijk ‘mentale gezondheid?’ etc. Dat zijn allemaal dingen die op dit congres aan bod gaan komen. De aanwezige deelnemers gaan na afloop weg met een schat aan informatie over IPNB in combinatie met vroegkinderlijk trauma.

Het congres met als thema – Verbinding is Hoofdzaak; Vroeg trauma & Interpersoonlijke Neurobiologie Brain – Body – Mind vindt plaats op 12-10-2022. Er zijn nog toegangsbewijzen voor dit congres beschikbaar. Voor meer informatie over het congres of voor het kopen van een toegangsbewijs kun je hier klikken.

Meer informatie over interpersoonlijke neurobiologie vind je op de website www.IPNB.nl